شاید فردا نباشم...

شاید فردا نباشم...اما تمام فردا ها را با یادت سپری میکنم

وبه امید فردایی میروم که...

خاطراتت با منند...

شاید ان جا در کنار گور من تو بیایی!

و دستان بی نهایت مهربانت را

برای لمس اون سنگ سرد که فاصله ی

مرگ و زندگیست دراز کنی...

و من از لمس دستانت با سنگ سرد تنهایی ام لذت ببرم!

از این دنیا با خود هیچ نخواهم برد...

ولی خاطراتت را به من بده و نگاهت را

بدرقه ی راهم کن...

انقدر دوستت دارم که به این نگاه هم قانع ام...

شاید فردانباشم...

پس تمام لحظه هارا با مرور خاطراتت می گذرانم!!!

دوستتـــــــــــ دارمـــــــــــ